Arniston/Waenhuiskrans

Ons Saterdag oggend op Waenhuiskrans...

Ons het nie mooi geweet wat om te verwag van hierdie uitstappie nie. Ons het geweet dit sal mooi wees - maar ons het verseker nie SO baie pret verwag nie. Die seuns was maar bietjie traag om  die All Blacks en die Bokke agter te laat vir n uitstappie see toe. Die honde was half verward toe hulle  agter in die X-Trail gelaai word. Hulle was nog nooit tevore hierdie voorreg gegun nie. 

Uit Napier, deur Bredasdorp, tjoef-tjaf en toe is ons in Waenhuiskrans. Ons het almal eers in ongeloof na mekaar gekyk en gevra: Is dit moontlik dat ons net 40 km van die see af kan woon? Dit is dan net so ver soos van Amsterdam Plaas af dorp toe!

Oom Leon het ons goed voorberei. Ons moes die volgende in pak:

- n skinkbord
- wetwipes
- n skerp mes

Hy het verduidelik waar ons die vriendelike James agter die kafee toonbank kon kry, maar te gewillig om vir ons n Gatsby saam te vlans. Ons ruil ons R130 vir die een reuse Gatsby, drie bottletjies gaskoeldrank, twee botteltjies water (vir die honde) en vyf sjokalade stafies. 

Op die strand vorm ons toe n sikel om die Gatsby (1) sodat ons die wind en sand weg kan hou en (2) sodat ons elkeen ons stukkie Gatsby met die hand kan bykom. Ons het almal ons volle porsie in, selfs die studente het hul slaptjips vir die week in gekry! Daarna het ons vingers afgelek en toe die vyf sjokaldes soos lootjies getrek. Die een wat ontevrede was met sy lekker moes maar soebat en smeek om om te ruil vir n ander een. Later het ons elkeen ons gunstelling gehad; met name soos Xone en Teo!

Na die fees gaan was mens jou hande in die koue sout see water.

Ons het gaan stap langs die strand met ons honde en lank gebak in die son. En klippies opgetel op die onbesoedelde strand. Mamma het n paar fotos geneem van die winkeltjies, eet plekkies en B&Bs wat sommer so uit die visserhuisies bedryf word. Volgende keer gaan ons beslis by Wileens se Arts & Crafts n 'meal' eet!  

Daarna het ons in die kar geklim met sanderige voete en wind verwaaide hare , gevoed na liggaam en gees.

Fietsry op Breedevlei

Fietsry op Breedevlei

Die tafel, die weerlig en die Koning van konings

My vlees vra,

“Moet nie te diep dink nie, Berna.

Moet nie al die emosies en gedagtes probeer bewoord nie.

Rus net.”

Maar, al voel ek gedaan na ses maande se swaar dra aan my sewe sakke sout

Sing my gees n gebed van dankbaarheid
n Pryslied aan Yahushua.

“I wouldn’t trade this piece of soil for all the riches of the world”

Was my woorde,

November twintig dertien.

Ek was lief vir Amsterdam Plaas.

Ek onthou die kombuis tafel –

Die put van die plaas huis.

Daar het ons menige gesprekke gevoer,

Die toekoms beplan,

Kwaad gevoelens tussen mekaar uitgestryk,

Moeilike situasies deur gestoei,

Mekaar geseen,

Vriende gevoed,

En ek weet God se engele het op die tafel gedans

Elke keer as ons vars plaas produkte

In n maaltyd – n FEESMAAL verwerk het;

Saam as gesin daaraan gesmul het.

Ek onthou die aand wat U vir MY gegee het.

Die aand toe die weerlig

Op die ritme van die donderweerlied gewals het.

Toe Swaziland se hemel my teater was.

Ek was alleen omring deur lewe.

U het al my gedagtes en drome op gesnipper;

Oor my gestrooi soos goue konfettie oor n bruid.

Net daar het ek geweet my God is groot.

Dit was groter as Amsterdam –

Dit was Swaziland en sy koning

Dit was die buurman se plaas

Dit was Hlanganpisi en Heyshopedam

Dit was die paleise en die shacks

Die Afrikaner in my hart

Die Zulu in my verlede

Die bruin man in my toekoms

Almal.

Alles.

Het voor die Koning gebuig.

182 dae later

1135 myl van Swaziland af

150 bokse tussen toe en nou

Vind ek myself op n ander man se grond.

So lief as wat ek vir Amsterdam was,

So lief het ek vir Breedevlei geword.

Die verlange na Amsterdam het nog nie opgedaag nie.

Ek weet ook nie of dit gaan nie.

Nou weet ek dat díe stukke grond n klein part in n merske masjien is.

Die Een wat die weerlig wals op Amsterdam gediregeer het

Is die Een wat heers oor Breedevlei.

Is die Een was díe water uit die aarde laat vloei.

Is die Een wat díe berge so geplaas het om n breede vlei te vorm.

Is die Een wat hierdie juweel weggesteek het.

Is die Een wat besluit het om my die vooreg –

Die ONVERDIENDE vooreg te gun om vandag hier te mag staan.

Hy is die Koning van die heelal wat in my leef.

Yahushua is my enigste hoop.

Dankie Vader.

Ek sal hierdie stukkie grond waardeer, koester, oppas, lief he...

Tot die dag wat U my anders opdrag gee.

Deur Berna van Zy,l 9 September 2014

(Weerliglied: The blur, the line and the thickest of onions deur Little Comets)   

Our week in a (visual) nutshel

Our week in a (visual) nutshell

The 'groot trek'

Moving into our Napier house

Dinner at the Vissers

Breedevlei

Our first Napier number-plate

Sunday lunch

My seun se deel van die Mallemeule rit.

My seun se deel van die Mallemeule rit.

deur Carna van Zyl

Wian is die eerste een wat moes totsiens sê vir Amsterdam. Terwyl die res van ons Maandag aand voor die televisie ontspan hoor ek hom in sy kamer pak. Nie lank nie of hy sluit by ons aan, en laat ongeërg weet dat sy kas amper leeg is. Laataand loer ek in by sy kamer, die twee rooi Vryheid Landbou toksakke staan bultend vol en wag om gelaai te word.

Dinsdagoggend bly ek alleen tuis besig met pak en huishoudelike reëlings tref, vir die week wat ons in die Kaap is. Op die stoep stap ek by die twee honde verby. Hul kyk skaars op. Lê net in hul band, asof hul siek is. Ek is geraak deur die kinders se twee Jack Russells se fyn aanvoeling. Was dit Wian se gepakte rooi sakke? Of is dit Mbongani wat die Xtrail was? Asof hul ons gesprekke van die laaste weke kon verstaan, wéét die twee getroue vriende; die huismense is oppad.

In die verby draf gesels ek met hulle; toemaar julle twee, ons kom terug om julle te kom haal!

Die res van die gesin is in die dorp. Bertus vir nog 'n besoek aan die boekhouer, om die laaste dokumente vir die koop te kry. Wian om totsiens te sê vir sy twee pare oupas en oumas. Hoe geseënd is ons nie! Albei pare het al hul 80ste verjaarsdae gevier en is steeds so sterk en gesond dat hulle in hul eie huise, in Piet Retief woon. Ons kon so sonder moeite ons lewens met mekaar deel, dalk daarom is ons beplande trek Kaap toe, nie vir hul maklik nie. Toe hul tuis kom kan ek sien die tata sê was, en is, nie vir Wian maklik nie. Wanneer sien hy hulle weer?

Ek is so dankbaar Wian kan deel wees van die koop van Breedevlei!

Ek glo immers dat hy die eerste deur vir ons oopgemaak het in die Kaap. Hy het vasberade besluit hy wil by UCT gaan studeer. Ek het die voorreg gehad om die eerste saadjie hiervan eerste hands te beleef. Terug in 2010 het ons nog tuisskool gedoen en as deel van Lewensoriëntering moes hy 'n beroep kies en navorsing doen oor die voorvereistes en nodige opleiding daarvoor. Toe Wian 'n foto van die pragtige ou geboue van UCT sien, het hy ons meegedeel dat hy daar gaan studeer. Hierdie onderwyser ma het met haar klein dorpie mentaliteit by haarself gedink : dis goed om te droom, en dis maar net 'n fiktiewe beroep... Terwyl ek nou hier skryf besef ek in tranerige dankbaarheid dat ek dat ek my klein geloof moet bely!... Want wonder bo wonder (wonder óp wonder) het Wian Januarie 2014 gehoor dat hy keuring by UCT gekry het en na 'n suksesvolle eerste ses maande is hy oppad terug Kaap toe. Met 'n Amsterdam skaapboud en tjoppies vir dierbare Shirley wat haar huis vir hom oopgemaak het, 'n klipgooi van die universiteit af. 'n Ruim kamer met 'n ekstra bed (vir wanneer Berna kom kuier!) en 'n venster wat op 'n helder dag soos 'n skildery van Tafelberg lyk.

Terwyl Wian daar, aan die voet van die berg, sy voete moes vind, het Bertus in lang telefoon gesprekke hom op hoogte gehou van die nog langer proses om Amsterdam verkoop te kry. Dis immers ook hul erfporsie waarvan hul afskeid neem. Maar watter voorreg vir pa en seun om saam te onderhandel oor 'n nuwe begin in Napier!

Die Klein Trek

Die Klein Trek

n 'update' van ons lewens storie deur Berna van Zyl 

Op die 27ste Augustus het ons die pad gevat Kaap toe. Ons het met twee voertuie gery. Pa en Oom Jan in Oupa se bakkie met die groot sleepwa en ek en Ma in die X-trail met die venter waantjie. Ons het so lank ons breekware, beddegoed en n paar bokse getrek. Ons het dwarsdeur die nag gery en die volgende oggend was ons in die pap-sop-winter-water-nat Kaap.

Ons het die groot wa met die plaasgoed op, gaan aflaai op Breedevlei en toe Onrus toe gery. Die dag was koud en die wind het gewaai. Ons het gerus na die lang uitputende nag van ry ry ry. 

Vrydag het ons ons moe lywe in die kar gelaai en Bredasdorp toe gery vir die Cape Floral Kingdom Expo. Wat n belewenis. Dit was so mooi en groot en BAIE dat ons naderand gewonder het of hier nog plek is vir die ou van Zyls. Gelukkig is dit in die Here se hande.

Die lekkerste van die Expo was Antoinette Pienaar en Oom Johannes van Kruie Kraai Koning. Ons het baie geleer oor die kanker bossie en die aartappel en die erdvark... mis.

Saterdag het die seuns, Wian en Bongumusa, by ons aangesluit. Ons het Gaansbaai om Napier toe gery. Dit was so lekker om ons nuwe wereld bietjie beter te leer ken. 

In Napier het ons na ons huur huis gaan kyk. Die huis is in 1927 gebou. Die deure is net soos die ou Amsterdam huis sin en die huisie het hout skuif-raam vensters. Die hartseer deel is dat die plankvloere bedek is met dik grillerige matte, en die stoepie is toe gebou. Ma wil natuurlik net die pragtige ou huis restoreer terug no sy 1927 glorie toe. Ons is bevooreg om so n mooi uitsig oor die hele dorpie te he, al is dit van n toe geboude stoep af. Ons trek Saterdag in. 'House warming gifts' is welkom!

Toe is ons uit plaas toe. Breedevlei was mooier as ooit te vore maar ons het weer besef dat ons nie gaan sit en tone tel nie - ons gat WERK. Ons het vier skilpaaie gesien en die bobajane agter in die kom gehoor. Ek het my eerste blommetjie geidentifiseer met hulp van my nuwe Fynbos boek: die Watersterretjie wat in die nat kolle groei.

Sondag het ons Oom Jan se verjaarsdag gevier. Talita en Carina het van Stellenbosch af gekom om saam met ons die dag te geniet. Ons het lui lekker langs die see in die son gesit/le en al langs die see gestap. Toe is ons Hermanus toe om by die nuwe hawe iets te gaan eet. Dit was n heerlike lekker dag met pragtige blou lug en geen wind nie.

Maadagoggend vertrek Pa, Ma en Oom Jan weer terug Piet Retief toe. Ek en Wian kuier die week n bietjie in die Kaap tot dat die groot treklorrie Saterdag in Napier stop - Dan begin n nuwe vase van ons lewe.

...

Die Vrede grondpad

Ganola lande tussen Caledon en Napier

Breedevlei

Die Cape Floral Kingdom Expo

Ons rus in Onrus